Enkele jongeren uit Elegast kregen de kans om deel te nemen aan een uitwisselingsproject in Kroatië. Begeleiders Laura en Joris en deelnemer D. (16 jaar) vertellen over hun ervaring.  

Jullie kregen de vraag om mee te gaan naar Kroatië. Wat sprak jullie aan in het project? 

D.: Ik wou vooral graag Kroatië zien. Het leek mij ook interessant om over de verschillende thema’s zoals de opwarming van de aarde en eerste hulp bij te leren.  

Laura: Het was vooral de uitdaging die mij aantrok. Ik dacht: ‘Waarom niet?’

Joris: Voor mij was dat een beetje anders. Ik kreeg heel last minute de vraag om mee te gaan, om een begeleider die niet meer mee kon te vervangen. Ik moest hier eigenlijk niet zo lang over nadenken, het leek mij een fantastische ervaring.

Tijdens de opdrachten werden we wel echt uitgedaagd om samen te werken waardoor ik naar het einde toe veel beter contact leerde maken.

Jullie vertrokken samen met een aantal jongeren uit Elegast en leerden in Kroatië verschillende jongeren uit andere landen kenden. Hoe was dat voor jou?  

D.: We kwamen voor de reis al een paar keer met de groep uit België samen om ons voor te bereiden. Contact maken met de andere jongeren in Kroatië was in het begin wel moeilijk: ik ben niet zo sociaal. Tijdens de opdrachten werden we wel echt uitgedaagd om samen te werken waardoor ik naar het einde toe veel beter contact leerde maken.  

Wat vonden jullie de leukste activiteit?  

Laura: Die bijeenkomsten op voorhand waarbij we al opdrachten voorbereidden, vond ik echt fijn. Zo moesten we België voorstellen, een quiz maken en een typisch Belgisch gerecht voorzien.  

D.: Voor mij was het stadsspel in Split de leukste activiteit. We moesten historische plekken bezoeken en daarbij selfies maken. Ik vond het vooral leuk om deze nieuwe stad te ontdekken.   

Joris: Daar sluit ik mij bij aan, ik vond die opdracht ook heel leuk en interessant. Die dag zorgde voor een extra vakantiegevoel.   

De reis was best hard werken dan?  

Laura: Klopt, we hadden een gevuld programma van 8u tot 21u. Als we vrije momenten hadden, gebruikten we die om te reflecteren over de reis of zelf opdrachten voor te bereiden. Maar er was ook tijd om te ontspannen aan zee, deze was op wandelafstand. We hadden zelf veel verantwoordelijkheid. Zelfs na de reis staat er nog wat op het programma. Het is de bedoeling dat we een toonmoment organiseren om onze ervaring te delen.  

Ik was verbaasd om te zien hoe positief en veerkrachtig de jongeren in het leven staan, ondanks hun moeilijke thuissituatie.

Hebben jullie elkaar op een andere manier leren kennen tijdens de reis?  

D.: Ik heb Laura vooral meer emotioneel gezien. Een begeleider kan zich ook kwetsbaar opstellen in bepaalde situaties.  

Laura: Dat klopt, er zijn wel wat traantjes gevloeid. Zowel van verdriet als van ontroering en ook wel ontlading. Ik heb onze jongeren vooral op een andere manier leren kennen tijdens een oefening over privileges en was verbaasd om te zien hoe positief en veerkrachtig de jongeren in het leven staan, ondanks hun moeilijke thuissituatie.   

Wat gaat je vooral bij blijven van de reis?   

D.:  Ik heb echt grenzen verlegd in contact maken met anderen. De reis heeft mij geleerd socialer te zijn. We hebben zelfs nu nog dagelijks contact.  

Joris: Mij blijft vooral het algemene gevoel van de reis bij, de dankbaarheid om zoiets te kunnen doen en de coole ervaring die het was. Het geluk dat ik bij de jongeren zag, zal ik ook niet snel vergeten. 

Laura: Ik ben ook heel dankbaar dat ik deze reis mocht begeleiden. Ik heb vooral geleerd om te blijven doorzetten bij tegenslag.  Het was niet altijd gemakkelijk maar we hebben elkaar gesteund. Ik zal naar dit project met de jongeren altijd met een glimlach terugkijken. Ik ben ook heel dankbaar om dit te mogen doen. Ik heb vooral geleerd om te blijven doorzetten. We hebben ook echt wel wat tegenslagen gehad, het was niet altijd gemakkelijk.  

D.: Maar het is wel gelukt.  

Op de vraag of hij trots is, volgt een volmondige ja. ‘Mag je ook echt zijn,’ vult Joris nog aan.