Sinds een jaar kunnen kinderen en jongeren terecht bij twee therapeuten werkzaam binnen Elegast. Samen met Kris en Sara blikten we terug op dit afgelopen jaar.  

Dag Sara en Kris. Jullie zijn nu een jaar aan de slag als organisatiewijde therapeuten. Waarom was het volgens jullie belangrijk voor Elegast om te investeren in therapie?

Sara: “Ik denk dat alle kinderen en jongeren binnen de jeugdzorg gebaat zijn bij therapie. Wij kunnen op bepaalde thema’s meer ingaan waar er binnen de leefgroep minder ruimte voor is. Omdat wij in dezelfde organisatie zitten, zijn we heel bereikbaar en kunnen we kort op de bal spelen. We kunnen ook nauw samenwerken met de begeleiders van de jongeren.”  

Kris: “Binnen de Centra voor Geestelijke Gezondheidszorg zijn er lange wachtlijsten. Als er dan een plekje is voor een van onze jongeren, zijn er vaak zo’n strenge criteria waardoor de jongere toch niet kan opstarten, zoals een instabiele thuissituatie bijvoorbeeld. Wij werken niet met tegenindicaties en proberen altijd iets aan te bieden.”  

Wij proberen het ruim te bekijken, de jongere echt te leren kennen.

Sara: “Ja, klopt. Door het tekort binnen de zorg en de overspoeling aan vragen, zijn we wat hervallen in hokjesdenken. We moeten hier meer van kunnen afstappen denk ik. We kunnen altijd wel iets in beweging zetten. Hokjesdenken zorgt er ook voor dat kinderen meer samenvallen met hun probleem. Wij proberen het ruim te bekijken, de jongere echt te leren kennen.” 

Kris: “Elk kind heeft er ook recht op, hé.”  

Welke kansen zien jullie in de samenwerking met begeleiders van kinderen en jongeren?  

Dingen met elkaar delen werkt verrijkend.

Kris: “We kunnen een andere bril opzetten om zo meer betekenis te geven aan gedrag en wat er zich afspeelt. Het is in beide richtingen een meerwaarde. Dingen delen met elkaar werkt verrijkend.” 

Sara: “Begeleiders kunnen ons input geven over hoe het gaat in de groep en wij kunnen dan terugkoppelen met de thema’s die aan bod komen in de therapie om een ander perspectief te bieden. We kunnen zo samen zoeken naar wat werkt in een leefgroep, want dat is natuurlijk anders werken dan in de therapieruimte.”   

Kris: “We kunnen ook het team of de begeleiders ondersteunen als ze ergens tegenaan lopen.” 

Hoe komt een jongere bij jullie terecht?  

Kris: “We zijn gestart binnen de leefgroepwerkingen. Ondertussen hebben we dit uitgebreid naar de dienst Begeleid Zelfstandig Wonen en het Dagcentrum. De begeleider vult samen met de jongeren een aanmeldingsdocument in en dan proberen we binnen de week een eerste gesprek te plannen.”  

We horen in de media regelmatig dat het niet goed gaat met onze jongeren en dat het coronavirus het er niet beter op heeft gemaakt. Is dit iets wat jullie merken doorheen de gesprekken?  

Sara: “Kinderen en jongeren binnen de Bijzondere Jeugdzorg ervaren al zo veel lastige dingen. Ze hebben het sowieso moeilijker gehad die periode omdat ze dan weinig contact konden hebben met hun familie maar dat zijn niet de thema’s die op dit moment het meeste aan bod komen.”  

Kris: “We zijn wel mee ingezet in het V-scan project, waarbij we een vijftal digitale gesprekken konden bieden aan kinderen en jongeren die het specifiek door corona moeilijk hadden.” 

Wat is jullie droom voor de toekomst van jullie project?  

Ik droom soms van meer therapeutische projecten. Met jongeren samen aan de slag gaan.

Sara: “We zijn voorzichtig aan het uitbreiden want vinden het belangrijk dat we ons aanbod kunnen waarmaken. Ik droom soms van meer therapeutische projecten. Met jongeren samen aan de slag gaan.” 

Kris: “We hebben nu veel vrijheid om ons project in te vullen. Dit geeft veel mogelijkheden maar tegelijkertijd is het natuurlijk ook een valkuil.”

Sara: “We hopen in ieder geval om dit project verder te kunnen uitbouwen. Toegankelijke therapeuten voor onze jongeren vinden wij echt heel belangrijk.”