Een week lang met de rugzak door het prachtige Zuid-Italiaanse landschap trekken met gelijkgezinden. Uitwisselen van ervaringen in het jeugdwerk, methodieken in het kader van werken met NEET-jongeren en in verbinding gaan met de lokale cultuur. Zo zag mijn eerste ervaring met de Europese projecten van Elegast er in grote lijnen uit.  

Mijn deelname heeft mij een rijker mens gemaakt. Zowel op professioneel als op persoonlijk vlak. We vergeten wel eens dat dé hulpverlening niet overal ter wereld op eenzelfde manier georganiseerd is. Door in contact te komen met jeugdwerkers uit verschillende landen (Polen, Armenië, Turkije, Macedonië, …) werd mijn blik verruimd. Zo is bijvoorbeeld iedereen verbaasd over het feit dat in België een jeugdwerker zijn betekent dat je een voltijds betaalde job hebt. Terwijl vele van mijn buitenlandse collega’s werken als vrijwilliger omdat er geen financiële middelen zijn om jeugdwerkers voltijds in dienst te nemen. Een enorme kracht die hieruit voortvloeit is hun engagement. Hun drive is aanstekelijk en doet mijn vuur weer wat extra branden. Het brengt je terug naar de roots van de hulpverlening: mensen helpen om te helpen. Niet meer, niet minder.  

“It takes a village to raise a child.” Maar er komt ook een dag dat ons ‘child’ het dorp zal verlaten en de wijde wereld in zal trekken. Om dan vervolgens weer meer te leren en te ontdekken in andere dorpen. De Europese projecten bieden deze kansen voor onze jongeren. Alsook de mogelijkheid voor ons om met naburige dorpen samen te werken, ideeën uit te wisselen en elkaar te versterken over landsgrenzen heen.

Dankbaar om hier een deeltje van te hebben uitgemaakt.